برای دل خودم مینویسم...

تنهایی را دوست دارم!

عادت کرده ام که تنها با خودم باشم،

دوستی میگفت: عیب تنهایی این است

که عادت میکنی خودت تصمیمی بگیری،

تنها به خیابان میروی،

به تنهایی قدم میزنی

پشت میز کافی شاپ تنهایی می نشینی

و آدمها را نگاه میکنی،

ولی من به خاطر همین حس دوستش دارم!

تنها که باشی نگاهت دقیق تر میشود و معنادار،

چیزهایی میبینی که دیگران نمیبینند،

در خیابان زودتر از همه میفهمی پاییز آمده

و ابرها آسمان را محکم در آغوش کشیده اند!

میتوانی بی توجه به اطراف،

ساعتها چشم به آسمان بدوزی

و تولد باران را نظاره گر باشی.

برای همین تنهایی را دوست دارم،

زیرا تنها حسی است که به من فرصت میدهد خودم باشم!

با خودم که تعارف ندارم...!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

من همینم...

نه چشمان آبی دارم نه کفشهای پاشنه بلند

همیشه کتانی می پوشم

روی چمن ها غلت میزنم

عشوه ریختن را خوب یادم نداده اند

وقتی از کنارم رد می شوی بوی ادکلنم مستت نمی کند

نگران پاک شدن رژ لب و ریملم نیستم

لاک ناخن هایم از هزار متری داد نمی زند

گاهی از فرط غصه بلند داد میزنم

خدایم را یا تمام دنیا عوض نمی کنم

و بعضی آدم های اطرافم را هم با تمام دنیا عوض نمی کنم

شبها پایه پرسه زدن در خیابان و مهمانی نیستم

بلد نیستم تا صبح پای گوشی پچ پچ کنم و بگویم دوستت دارم

حتی به تعداد حروف دوستت دارم دوستت ندارم

ولی اگر بگویم دوستت دارم دوست داشتنم حد و مرزی ندارد

من خالصانه همینم....

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قلبت را انقدر از عاطفه لبریز کن

که اگر روزی اقتاد و شکست

همه جا عطر گل یاس پراکنده شود...!

می دانم که سرت شلوغ است

هر چقدر بخواهی منتظرت می مانم اینجا!

روی همین پله ها...!

اما زودتر بیا پایین خدا جان

این پایین همه با تو کا ر دارند!

خوابهایم گاهی...

زیباتر از زندگی ام میشوند...

کاش گاهی...

برای همیشه خواب میماندم....

روزی میرسد

بی هیچ خبری

با کوله بار تنهاییم

در جاده ی بی انتهای این دنیای عجیب

راه خواهم افتاد

من که غریبم

چه فرقی دارد کجای این دنیا باشم

همه جای جهان تنهایی با من است...!

خدایا

دلم را کسانی شکستند

که هرگز راضی به شکستن دلشان نبودم

از آدمهایت نمیگذرم

از دل سنگشان

حق من این همه تنهایی نبود

خدایا من با آدمهایت بد نبودم

اما بد کردن...

آنها را به تو واگذار میکنم...

گاه تنها میشوم تنهاتر از همه،

گوشه ای مینشینم و حسرت ها را مرور میکنم،

نمیدانم کدام خواهش ها را نشنیدم،

و به کدام تنهایی خندیدم که تنها ترینم...

برای دل خودم مینویسم

برای دلتنگی هایم

برای دغدغه های خودم

برای شانه هایی که تکیه گاهم نیست

برای دلی که دلتنگم نیست

برای دستی که نوازشگر زخم هایم نیست

برای خودم مینویسم

بمیرم برای خودم که اینقدر تنهاست

شب را دوست دارم

چرا که در تاریکی

چهره ها مشخص نیست !!

و هر لحظه...

این امید...

در درونم ریشه میزند...

که امده ای...

ولی من ندیده ام!

نظرات شما عزیزان:

ونوس

ساعت3:18---24 شهريور 1393

وبلاگت عالی بود محیا جووووووونم
بووووووووووووووس

پاسخ:فدااااااااااات عزیزم

میثم

ساعت12:14---23 شهريور 1393

این متن اخری خیلی قشنگ بود

واقعا دل ادم میگیره میاد اینجا

چرا اینقد از تنهایی نوشتی؟

خب بیا پیش من تا تنها نباشی خخخخخخ

پاسخ::| مرسی که سر زدی خخخخخ نه بعضی وقتا تنهایی خوبه

گوگولی

ساعت23:33---19 مرداد 1393

سلااام من نیز آمدم ک خوش آمدم ب تو چ خخخخخخ
مادربزرگم از کفشای دختر اولیه داره